Erum við leikstjórar í eigin lífi?

"Þú ert leikstjóri í eigin lífi" 

Þessa setning úr auglýsingu KB banka vakti athygli mína um daginn. Þetta er að sjálfsögðu háheimspekileg spurning - stjórnum við eigin lífum? Hlustaði á talsmann einhverra kenninga í taugasálfræði í gær tala um hve frelsi væri mikil blekking - þetta væri bara spurning um einhver taugaboð - eitthvað vélrænt, við erum samkvæmt því aðeins flóknari en hundar Pavlovs, en jafn skilyrt. Þetta er auðvitað sígild umræða sem hefur tekið á sig ýmsar myndir og er mín niðurstaða sú að ég hef frelsi út frá mínum forsendum og minni vitund, hef bara mitt mannlega sjónarhorn, í sjálfu sér er ekki til neitt annað - ef guð væri til sæi hann kannski allar orsakirnar og afleiðingarnar og þ.a.l. sæi hann mig sem skilyrta, vélræna veru. En ég er ekki guð og í því er frelsi mitt fólgið. En hvað varðar KB banka, þá voru þetta vissulega fyndin skilaboð á tíma þegar við erum að slá met í neyslu á yfirdráttarlánum - eru ekki bankarnir einmitt orðnir leikstjórar í lífum ansi margra?

Athugasemdir

[Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 15.9.2007 kl. 21:56]

Iss bankar og stofnanir sjá manninn bara út frá skilyrtum sjónarhornum...Við eigum okkar frelsi sjálf út frá eigin upplifun. Takk fyrir kveðjuna og gangi vel á öllum þessum ferðalögum um heiminn.

Auðvitað er maður eigin leikstjóri en það er spurning hvort fólk gefi leikstjórnina í hendur annarra því það er ekki tilbúið að taka ábyrgð á eigin lífi? Neiti að gefa upp alla sökudólgana.