Nokkrir dagar a Indlandi

Sit hérna í innanlandsflugstöðinni í Mumbay, sem áður hét Bombay. Á gluggunum bylur monsúnrigning – allt er rakt og þvalt, yfir 30 stiga hiti. Munaði minnstu að ég kæmist ekki hingað í morgun. British Airways fluginu frá Glasgow til London var aflýst vegna vandamála á Heathrow og flaug ég með Midland Airlines til London og lenti nákvæmlega á þeim tíma sem Mumbay vélin átti að fara í loftið. Hljóp á milli terminala, vélin var ekki farin – en búið að ráðstafa sætinu mínu. Arrggh. En viti menn – það losnaði eitt sæti á Club-farrými. Þægilegast flug sem ég hef farið í nokkurn tímann, hægt að stilla sætið þannig að það var eins og rúm, dýrðlega góður matur, horfði á eina bíómynd, raðaði saman nokkrum lögum úr afþreyingarkerfi vélarinnar og sofnaði út frá ljúfum ballöðum Moby og Bítlanna. Ætlaði að hitta Hrannar bróður hérna í Mumbay og verða samferða honum niður til Chennai en Icelandair vélinni sem hann kom með til London seinkaði svo hann missti af sinni vél. Sé hann ekki fyrr en annað kvöld í fjöllunum í Kodaikanal.

Hef verið að pæla í samskiptum mínum undanfarið. Á ég að láta vini sem mér sýnist ganga í hringi með hausinn upp í rassgatinu á sjálfum sér vita af  því? Ég myndi allavega vilja af því – það er kannski hlýtt og blautt og maður sér ekkert annað en inn í görnina á sjálfum sér – lyktin venst eflaust. En fyrr eða síðar detta menn um eitthvað.

 

Allt gekk að óskum til Chennai og þaðan til Madurai. Hitti þar fyrir skoska vini og indverska. Fékk mér matarbita með þeim og fór svo snemma að sofa. Vaknaði um 10 og fékk mér morgunmat – kíkti á netið, síðan var lagt af stað upp í fjöllin. Komum til Kodaikanal upp úr fimm. Slatti af vinum þar, strax byrjað að funda.

 

2.7

Komst að því í gær, þegar við vorum að fara yfir ýmsa tölfræði úr skýrslum Sameinuðu þjóðanna, að ég er kominn yfir þann aldur sem meðalmaður í Kenía getur vænst að ná. Meðalaldurinn þar hefur lækkað um 10 ár síðan árið 1990. Nöturlegt.